Usta komedyenlerin zamanla dramatik rollere soyunma arzularının sebebini merak etmişimdir. Oysa komedyenlik en zor alandır. İnsanları ağlatmak kolay, güldürmek zordur.Zoru başaran bir komedyenin dramatik rollerde de başarı sağlaması doğaldır. Ayrıca yaşı ilerlemiş bir komedyenin yüzüne hayatın ağırlığı ve yorgunluğu öylesine çöker ki, yer çekimine karşı koyamayan çizgiler olanca belirginliği ile aşağı iner, mimikler elastikiyetini kaybeder; neticede yüz kendiliğinden trajik bir ifade kazanır. Av Mevsimi’nde emekliliği gelmiş babacan dedektif rolünü başarıyla canlandıran Şener Şen’i seyrederken bunu düşündüm. Aynı şeyi Şen’in Kabadayı filmini seyrettiğimde de düşünmüştüm.
Karısından ayrılmış ama onu unutamamış, sevgi ve öfke arasında o ince ruh gelgitlerini çok iyi dramatize eden atak, delişmen Karadenizli İdris rolünü hakkıyla oynayan Cem Yılmaz, unutulmaz şarkı sahnesiyle seyirciyi alıp götürüyor. Ancak, ölüm sahnesi inandırıcılık yönünden eleştiriye açık. İlk defa bir cinayet onusu işleyen yönetmen ve senarist Yavuz Turgul’un daha ilk baştan katili deşifre eden çözüme ulaşması da öyle.
Muhsin Bey, Kabadayı ve Gönül Yarası gibi duygusal grafiği yüksek, Halkın hafızasında yer edinen başarılı filmlere imza atan Turgul, polisiye filminde de duygusal öğeleri ihmal etmemiş; polisin aile içi sıkıntılarına yer vermiş. Bunlar, kesik el görüntüleri ve soruşturmalarla gerilime giren seyirciye biraz soluk alma imkanı da veriyor.
Jeneriğinde nefis bir nehir karesiyle ve cinayete kurban giden kızın etkileyici konuşmasıyla açılan film, dikkati uyarıp merakı kamçılayarak seyirciyi anında içine çekiyor.
Sözün kısası Av Mevsimi, sezonun başarılı yerli filmlerinin başında geliyor.
Kaçırmamanızı tavsiye ederim.
HaftaninFilmi.com’dan Filmler
Arşivden Seçkiler:
